Η FaCad’oro προσκαλεί τους γονείς που πρόκειται να βαπτίσουν το παιδί τους να διαβάσουν το παρακάτω κείμενο. Όταν οι γονείς μπορούν να δουν τον κόσμο μέσα από την ματιά του παιδιού τους, η εμπειρία της βάπτισης γίνεται πιο ευχάριστη και ουσιαστική για όλους.. Καλή ανάγνωση!

Η κοινωνική και ψυχολογική διάσταση του μυστηρίου της βάπτισης.

Δρ. Δήμητρα Λαιμού, Κλινική ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Επίκουρη Καθηγήτρια, Université de Picardie, « Jules Vernes », France

Η βάπτιση έχει μελετηθεί κατά καιρούς από επιστήμονες διαφόρων επιστημονικών πεδίων όπως η Ανθρωπολογία. Θεωρώ πολύ σημαντική και πρωτοπόρα την πρωτοβουλία της FaCad’oro να ασχοληθεί με την ψυχολογική διάσταση του μυστηρίου της βάπτισης, ευαισθητοποιώντας έτσι τους γονείς στο τρόπο με τον οποίο βιώνει το παιδί την εμπειρία αυτή.

Από ανθρωπολογικής άποψης, η βάπτιση είναι μια θρησκευτική τελετουργία που σηματοδοτεί το πέρασμα του βρέφους από την οικογένεια στην κοινωνία. Το τελετουργικό της βάπτισης βασίζεται σε συλλογικούς συμβολισμούς, όπως αυτοί ορίζονται από την χριστιανική παράδοση. Επίσης, συμβολίζει την επιθυμία των γονιών να εντάξουν το παιδί τους στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό. Η βάπτιση συνδέει συμβολικά το παρόν με το παρελθόν, το «μέσα» με το «έξω», την οικογένεια με την κοινωνία, το γνωστό και το οικείο με το άγνωστο και το ξένο.

Οι γονείς μέσα από αυτήν την τελετουργία παρουσιάζουν στον κόσμο το παιδί και στο παιδί τον κόσμο. Πρόκειται λοιπόν για μια πράξη «παρουσίασης», υψηλής συμβολικής σημασίας. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι αποτυπώνεται και στην εικόνα της Παναγίας, η οποία κρατώντας το βρέφος στα γόνατα της με το πρόσωπο του στραμμένο προς τον έξω κόσμο, του τον παρουσιάζει, παρουσιάζοντας το βρέφος σε αυτόν.

Από ψυχολογικής άποψης, η βάπτιση αποτελεί για το παιδί μια έντονη διαδικασία. Είναι λοιπόν σημαντικό οι γονείς να φροντίζουν ώστε το παιδί να αισθάνεται ασφαλές. Η βάπτιση του παιδιού είναι καλό να γίνεται μετά τον 9
^ο μήνα, καθώς τότε το παιδί έχει πλέον κατακτήσει την δυνατότητα να διακρίνει τα σημαντικά γι’ αυτό πρόσωπα. Πριν από την ηλικία αυτή αλλά κυρίως κατά τον 8^ο μήνα της ζωής, η επαφή με μη οικεία σε αυτό πρόσωπα μπορεί να δημιουργήσει άγχος και ανασφάλεια στο παιδί. Μετά τον 9^ο μήνα, το παιδί έχει πλέον κατακτήσει την «μονιμότητα του αντικειμένου» και βιώνει λιγότερο απειλητικά την επαφή με το πρόσωπο του ιερέα αλλά και των παρισταμένων στην βάπτιση.

Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή αφορά στην προετοιμασία του παιδιού. Σύμφωνα με αξιόπιστες παιδαγωγικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις, οποιοσδήποτε χειρισμός γίνεται στο σώμα του παιδιού πρέπει να του ανακοινώνεται. Έτσι, κατά την διάρκεια της βάπτισης κάθε πράξη που γίνεται στο σώμα του παιδιού, πρέπει να εξηγείται στο παιδί προηγουμένως (π.χ. τώρα θα σου βγάλουμε τα ρούχα, τώρα θα σε πάρει στα χέρια του ο Παππάς κλπ). Δεν πρέπει το παιδί να υφίσταται την διαδικασία της βάπτισης αλλά να συμμετέχει σε αυτήν στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Είναι καλό να πηγαίνουν οι γονείς το παιδί στην εκκλησία τις ημέρες που προηγούνται της βάπτισης, ώστε να εξοικειωθεί με τον χώρο αλλά και με το πρόσωπο του ιερέα. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή κατανοούν πολλά πράγματα που τα αφορούν και είναι σε θέση να επεξεργαστούν αυτό που τους συμβαίνει αρκεί αυτό να εκφράζεται με λόγια. Οι γονείς δεν πρέπει, να φοβούνται να μιλούν στο παιδί, καθώς ο λόγος το βοηθάει να επεξεργαστεί αυτό που του συμβαίνει. Με αυτόν τον τρόπο η σημαντική αυτή εμπειρία γίνεται πιο ευχάριστη τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς.

”
Ευχαριστούμε την κυρία Μερόπη Μιχαλέλη, Ψυχαναλύτρια, Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας για την Ψυχική Υγεία των Βρεφών, για τις γόνιμες συζητήσεις μας σχετικά με το παραπάνω κείμενο.“

Αν επιθυμείτε να έχετε την γνώμη του ειδικού πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, μπορείτε να απευθύνετε τον προσωπικό σας προβληματισμό στέλνοντας το ερώτημά σας
εδώ.