Ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας (διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών) στις 8 Μαρτίου καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 1977, σε ανάμνηση μιας απεργίας των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ, το 1857.

(1908, Νέα Υόρκη)

Μετά την ιστορική εκείνη απεργία που καταστάλθηκε βίαια, ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια πολλές ακόμη απεργίες και διαδηλώσεις για την κατοχύρωση τόσο των εργασιακών όσο και των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε άλλες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές.

Θα σταθούμε σήμερα στο γυνακείο κίνημα όπως αυτό εκδηλώθηκε στην Ελλάδα, ήδη από το 19ο αιώνα.

Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη απεργία γυνακών στην Ελλάδα ανάγεται στις 14 Απριλίου του 1892, από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα στον Πειραιά, ενώ στις 3 Απριλίου 1912 γίνεται μεγάλη διαδήλωση εργατριών στον Πειραιά, για την ίση μεταχείρηση των γυναικών στην εργασία.

(Άρθρο από την Εφημερίδα των Κυριών που εξέδιδε η Καλλιρρόη Παρρέν, σχετικά με την απεργία του 1892. Διαβάστε όλο το ενδιαφέρον άρθρο για το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα, εδώ)

Η διαδήλωση της 3ης Απριλίου 1912 στον Πειραιά ξεκίνησε από τις εργάτριες που έραβαν τις στολές στην Γενική Αποθήκη Υλικού του Στρατού, όταν αποφασίστηκε να δοθεί η δουλειά αυτή σε εργολάβο! Κάτι μας θυμίζει!

Έχει όμως ιδαίτερο ενδιαφέρον να δούμε πώς το αντιμετώπισε ο τύπος της εποχής, αλλά και πώς το έβλεπαν οι άντρες, μέσα από ένα απόσπασμα του κειμένου που δημοσίευσε ο συγγραφέας Παύλος Νιρβάνας στην εφημερίδα Εστία:

«Μ’ ένα ωραίον πρόσωπον κάμνει κανείς θαύματα εις τον κόσμον αυτόν! Και κάμνει ίσως τόσα, όσα δεν κάμνει μ’ έναν ωραίον νουν ή με μίαν αθλητικήν μυολογίαν. Με όσα και αν λέγουν, η ωραιότης δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη, και μεγάλη ανάγκη. Η ωραιότης είναι πλούτος, δύναμις, τύχη, και μέσον πολύτιμον προόδου και ευδοκιμήσεως (…) εάν αι παραπονούμεναι γυναίκες ήσαν ωραιότεραι, η θέσις των θα ήτο μοιραίως καλλιτέρα. Το πώς δεν ημπορώ να το εξηγήσω. Αλλά ομολογώ, με πάσαν ειλικρίνειαν, ότι αν ήμουν διευθυντής της Στρατ. Αποθήκης Πειραιώς και ήρχετο να μου ζητήση εργασίαν η Μόνα Λίζα Τζοκόντα, και εις περίστασιν ακόμη, που δεν θα υπήρχε ούτε μια στολή εις τας αποθήκας μου, θα έκοβα μίαν από τον τοίχον, διά να της την δώσω».

Αν και σήμερα στον ανεπτυγμένο κόσμο θεωρούμε ότι οι γυναίκες έχουν πλέον ίσα δικαιώματα με τους άντρες παντού, θα δούμε στο παρακάτω πολύ ενδιαφέρον βίντεο ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι!

Η FaCad’oro εύχεται σε όλες τις γυναίκες του κόσμου Χρόνια Πολλά και να μην σταματήσουν ποτέ να διεκδικούν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους!